Cusco

Op donderdag 19 maart begon dan eindelijk de langverwachte reis naar Zuid-Amerika. Na een reis van 32 uur kon ik dan in Peru eindelijk weer eens die guitige kop van Jan zien, die me bij het vliegveld in Cusco kwam ophalen. Na die lange vlucht had ik nog verrassend veel energie, dus was het gelijk tijd om het begin van onze tocht door Zuid-Amerika in te luiden met een biertje in de kroeg. Toch begon de vermoeidheid na een paar biertjes wel in te slaan. Het werd dus toch maar tijd om naar het huisje van Jan te gaan, waar hij samen woont met een hoop Nederlanders.

De volgende ochtend gingen we gelijk op pad met de jongens van de jeugdgevangenis waar Jan stage heeft gelopen. De jongens die zich het beste gedragen mogen in het voetbalelftal, dat elke week een wedstrijd speelt in een reguliere competitie. Het was mooi om te zien hoe al die gastjes opleven voor hun wekelijkse uitje buiten de gevangenis. Ik kon er meestal natuurlijk de ballen van verstaan, maar het was duidelijk dat ze continu met elkaar (en met Jan, de grootste rotzak van allemaal) aan het ouwehoeren waren.
's Avonds stond een gigantisch technofeest midden in de bergen op het programma. Althans, dat was hoe Jan het had verteld. Het was inderdaad in een dorpje midden in de bergen, maar het feest was gewoon binnen en het was er erg rustig. Maar we hebben ons er wel oprecht goed vermaakt. Nu nog op zoek naar een echt Peruaans salsafeestje!

Omdat Jan zijn stageverslag nog af moest maken had ik daarna even even een dagje voor mezelf om de stad en omgeving te verkennen. Zo ben ik bijvoorbeeld 4 uur lang door de bergen rondom Cusco gaan dwalen, tussen alle Inca ruïnes door. Ik heb zelfs nog een uur op de rug van een paard doorgebracht, waarmee ik lekker in het zonnetje ook een hoop heb gezien. 's Avonds gingen we nog een potje voetballen met wat Peruanen en daar ging het allemaal mis. Vlak voor het einde klapte mijn enkel finaal dubbel, waardoor ik nu al 2 dagen het huis niet uit kan. Gisteren kon ik er totaal niet op leunen en sinds vandaag kan ik er dan met pijn en moeite een paar meter per keer op lopen.

Het plan was eigenlijk om vanaf vandaag te beginnen aan een vierdaagse wandeltocht door de bergen naar Machu Picchu, maar dat stellen we dus nog even uit. We gaan nu eerst zodra ik weer enigszins normaal kan lopen door naar Lima en het strand aan de westkust van Peru, waarna we verder gaan naar de Amazone. De wandeltocht komt dan daarna, vlak voor we Peru uitgaan.

Mijn eerste indruk van Peru, en dan dus met name Cusco is erg prettig. In Cusco is men aan de graffiti en reclame op 2 dingen erg terug. APU, de plaatselijke voetbalclub, en de Inca geschiedenis van het volk. Het is jammer dat ik nu al voor de tweede dag op rij binnen moet zitten, maar ik krijg vanmiddag wel 4u lang Spaanse les. Dus hopelijk heb ik dan nog iets aan mijn blessure. Hopen dat ik snel weer overal rond kan lopen.