Amazone
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik Hilgers
26 April 2015 | Peru, Iquitos
Reisverslag nummer 3:
Na ongeveer een week te hebben gesurfd in Huanchaco (en een dagje in Chicama, waar zich de langste golf ter wereld bevindt) was het tijd om verder te gaan met onze tocht. Na wederom een flinke busreis belandden we in Yurimaguas, vanuit waar we de boot wilden pakken naar Iquitos, de grootste stad in de Amazone. In Yurimaguas veranderden onze plannen echter iets, omdat we erachter kwamen dat je vanuit een dorpje vlakbij (voor Peruaanse begrippen dan) Yurimaguas veel mooiere en minder toeristische jungle tours kon doen. Waar je bij de jungletochten rondom Iquitos vaak met 30 Amerikanen in een grote motorboot door de jungle vaart, konden we hier met slechts een andere toerist in een kano rondpeddelen. We kozen er dus voor om dat hier te doen.
Eerst moesten we daarvoor nog een dag op een boot zitten, die ons via de Amazonerivier dieper het regenwoud in bracht. In het begin van de avond arriveerden we in Lagunas, de plek van bestemming. Hier werden we hartelijk ontvangen door de familie van de mensen van de agency, in hun kleine houten jungle hutje. Mooi om te zien zo'n dorpje, er was vanaf 7u 's avonds geen elektriciteit meer, de vloer van de huisjes bestaat gewoon uit de natuurlijke ondergrond en de wc in de achtertuin heeft een prachtig uitzicht. Enige nadeel was dat we praktisch op houten planken moesten slapen. Maargoed, dat is alleen maar beter voor je rug volgens mij.
De volgende ochtend begonnen we dan daadwerkelijk aan de jungle tocht. In een kano vertrokken we met z'n vijven: de gids, een kok, een Zwitsers meisje en Jan en ik (a.k.a. Bear Grylls & Crocodile Dundee). Tijdens onze eerste dag werden we na een tijdje peddelen omringd door verschillende soorten apen, papegaaien, luiaards en kameleons. Voor ons was het in het begin nog zinloos om echt te zoeken in de bomen naar verschillende diersoorten, want de gids was ons met zijn arendsogen elke keer voor. Omdat we midden in het regenseizoen zaten was er in dit gedeelte van de Amazone geen vaste grond te vinden. Dat we in het regenseizoen zaten hebben we de eerste dag ook wel gemerkt, in de vorm van een paar goeie stortbuien. Maar het gekletter van de regen op het water had juist wel iets magisch, en de benauwdheid nam er iets door af. In het droge gedeelte van het jaar is het ook nog mogelijk om jaguars en luipaarden te spotten, maar nu stond dus alles onder water. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij een van de jungle hutjes, waar we konden slapen. 's Nachts was er nog meer geluidsoverlast dan op een zaterdagavond in Nijmegen. Overal hoorde je krekels, kikkers, het gebrul van apen en soms Jan die naast me in zijn slaap aan het mompelen was. Ook de muggen maakten het slapen niet altijd even makkelijk, maar dit hoort nou eenmaal bij het leven in de jungle.
De tweede dag hebben we weer een hoop nieuwe diersoorten gezien. Onder andere schildpadden, een flinke anaconda, tarantula's, dolfijnen, zeehonden en verschillende soorten vogels. Ook hebben we kennisgemaakt met de Mono Rojo (rode aap), die zowel overdag als 's nachts de hele jungle bij elkaar brult. Aan het einde van de ochtend kwamen we erachter wat voor een zieke Tarzan onze gids was. Toen we langs een boom vaarden waar een luiaard in hing, peddelde hij naar de boom, klom er een paar meter hoog in en haalde de luiaard eruit om hem vervolgens bij ons in de boot neer te zetten. Het arme beestje wist niet wat hem overkwam, maar die beesten zijn zo traag dat hij zich er ook niet tegen kon verzetten. Na even met Peter de luiaard te hebben gechilld en hem een paar keer geaaid te hebben, zetten we hem weer terug in de boom en gingen we verder met onze kanotocht. Tijdens een middagpauze in een van de hutjes zijn Jan en ik flink in de weer geweest om met een zelfgemaakte hengel piranha's te vangen, helaas zonder succes. Met het visnet van de gids hadden we gelukkig meer succes en hebben we 7 Palometa's gevangen. Jan en ik kregen als taak om de vissen d.m.v. een paar klappen met een stok op z'n hoofd dood te slaan of met een messteek achter zijn kieuwen dood te maken (Freek Vonk kan er nog een puntje aan zuigen) waarna we ze konden gaan klaarmaken voor onze lunch. Ze zeggen wel eens dat zelf gevangen vis het lekkerste is, en dat kunnen Jan en ik volledig beamen. Het was serieus denk ik de lekkerste vis die ik ooit heb gehad. Na nog een paar uurtjes varen kwamen we weer bij een nieuwe hut, wat de eindbestemming was voor die dag. In de avond kregen we nog meer ontzag voor Abraham, onze gids. Toen het donker was konden we als we goed keken in de bosjes om ons heen al rode krokodillenogen zien, en om middernacht is onze gids in zijn eentje op pad gegaan om een krokodil voor ons te vangen. Helaas is het niet gelukt, maar ons respect voor hem nam wel weer fors toe.
Op de derde dag verlieten we regelmatig de brede rivier die door het regenwoud stroomde, en manoeuvreerde de gids de kano tussen alle bomen door dieper de jungle in. Hier waren enorm veel grote en kleine tarantula's en de grootste bomen die ik ooit heb gezien. Na een flinke tocht tussen de spinnenwebben door kwamen we bij een klein open plekje, waarvan de gids wist dat er vaak krokodillen te vinden waren. En inderdaad, hier hebben we twee krokodillen kunnen aanschouwen. Zo langzamerhand begonnen de verwende Gringo's in de boot na drie dagen peddelen hun armen met steeds meer regelmaat te voelen, waardoor we af en toen om de beurt even een kleine pauze van het peddelen kregen. Onze Tarzan gids daarentegen bleef 4 dagen lang als een machine aan een stuk door roeien, terwijl hij ondertussen ook nog alert was voor dieren die we tegen konden komen.
Op de dinsdag was de laatste dag van de jungletocht en was ik bovendien jarig, daar midden in de jungle. Maar omdat we een beetje op een tussendag zaten waarbij we (nu tegen de stroming in) terug moesten varen naar het beginpunt en 's avonds in hetzelfde dorpje zonder elektriciteit zouden aankomen konden we het niet echt vieren. Daarom hebben Jan en ik besloten te doen alsof ik pas op donderdag jarig was.
Op woensdag stond er weer een moeilijk lange reisdag op het programma, waarop we na 16 uur op een boot (gelukkig hoefden we nu niet te peddelen) en 2 uur in de taxi eindelijk in Iquitos aankwamen. Iquitos is de grootste stad ter wereld die niet via de weg bereikbaar is. Echt een hele mooie stad is het echter niet. Op woensdag gingen we bij aankomst naar het hotel om even rustig bij te komen van de belevenissen van de afgelopen week, maar donderdag moesten we vlammen. Het was immers mijn 'verjaardag'. We hebben de hele dag met een paar Peruanen op het terras gezeten, die we daar net hadden ontmoet. Na al die dagen dat we gezond in de jungle hadden geleefd op natuurlijke producten, was het dan ook weer eens tijd om de bierkaan open te zetten.
We zijn nu weer terug in Cusco en gaan dinsdag beginnen aan de Inca Trail, de vierdaagse hike richting Machu Pichu die we hebben moeten uitstellen omdat ik door mijn enkel was gegaan. Hopen dat ie goed genoeg hersteld is voor deze flinke tocht.
Na ongeveer een week te hebben gesurfd in Huanchaco (en een dagje in Chicama, waar zich de langste golf ter wereld bevindt) was het tijd om verder te gaan met onze tocht. Na wederom een flinke busreis belandden we in Yurimaguas, vanuit waar we de boot wilden pakken naar Iquitos, de grootste stad in de Amazone. In Yurimaguas veranderden onze plannen echter iets, omdat we erachter kwamen dat je vanuit een dorpje vlakbij (voor Peruaanse begrippen dan) Yurimaguas veel mooiere en minder toeristische jungle tours kon doen. Waar je bij de jungletochten rondom Iquitos vaak met 30 Amerikanen in een grote motorboot door de jungle vaart, konden we hier met slechts een andere toerist in een kano rondpeddelen. We kozen er dus voor om dat hier te doen.
Eerst moesten we daarvoor nog een dag op een boot zitten, die ons via de Amazonerivier dieper het regenwoud in bracht. In het begin van de avond arriveerden we in Lagunas, de plek van bestemming. Hier werden we hartelijk ontvangen door de familie van de mensen van de agency, in hun kleine houten jungle hutje. Mooi om te zien zo'n dorpje, er was vanaf 7u 's avonds geen elektriciteit meer, de vloer van de huisjes bestaat gewoon uit de natuurlijke ondergrond en de wc in de achtertuin heeft een prachtig uitzicht. Enige nadeel was dat we praktisch op houten planken moesten slapen. Maargoed, dat is alleen maar beter voor je rug volgens mij.
De volgende ochtend begonnen we dan daadwerkelijk aan de jungle tocht. In een kano vertrokken we met z'n vijven: de gids, een kok, een Zwitsers meisje en Jan en ik (a.k.a. Bear Grylls & Crocodile Dundee). Tijdens onze eerste dag werden we na een tijdje peddelen omringd door verschillende soorten apen, papegaaien, luiaards en kameleons. Voor ons was het in het begin nog zinloos om echt te zoeken in de bomen naar verschillende diersoorten, want de gids was ons met zijn arendsogen elke keer voor. Omdat we midden in het regenseizoen zaten was er in dit gedeelte van de Amazone geen vaste grond te vinden. Dat we in het regenseizoen zaten hebben we de eerste dag ook wel gemerkt, in de vorm van een paar goeie stortbuien. Maar het gekletter van de regen op het water had juist wel iets magisch, en de benauwdheid nam er iets door af. In het droge gedeelte van het jaar is het ook nog mogelijk om jaguars en luipaarden te spotten, maar nu stond dus alles onder water. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij een van de jungle hutjes, waar we konden slapen. 's Nachts was er nog meer geluidsoverlast dan op een zaterdagavond in Nijmegen. Overal hoorde je krekels, kikkers, het gebrul van apen en soms Jan die naast me in zijn slaap aan het mompelen was. Ook de muggen maakten het slapen niet altijd even makkelijk, maar dit hoort nou eenmaal bij het leven in de jungle.
De tweede dag hebben we weer een hoop nieuwe diersoorten gezien. Onder andere schildpadden, een flinke anaconda, tarantula's, dolfijnen, zeehonden en verschillende soorten vogels. Ook hebben we kennisgemaakt met de Mono Rojo (rode aap), die zowel overdag als 's nachts de hele jungle bij elkaar brult. Aan het einde van de ochtend kwamen we erachter wat voor een zieke Tarzan onze gids was. Toen we langs een boom vaarden waar een luiaard in hing, peddelde hij naar de boom, klom er een paar meter hoog in en haalde de luiaard eruit om hem vervolgens bij ons in de boot neer te zetten. Het arme beestje wist niet wat hem overkwam, maar die beesten zijn zo traag dat hij zich er ook niet tegen kon verzetten. Na even met Peter de luiaard te hebben gechilld en hem een paar keer geaaid te hebben, zetten we hem weer terug in de boom en gingen we verder met onze kanotocht. Tijdens een middagpauze in een van de hutjes zijn Jan en ik flink in de weer geweest om met een zelfgemaakte hengel piranha's te vangen, helaas zonder succes. Met het visnet van de gids hadden we gelukkig meer succes en hebben we 7 Palometa's gevangen. Jan en ik kregen als taak om de vissen d.m.v. een paar klappen met een stok op z'n hoofd dood te slaan of met een messteek achter zijn kieuwen dood te maken (Freek Vonk kan er nog een puntje aan zuigen) waarna we ze konden gaan klaarmaken voor onze lunch. Ze zeggen wel eens dat zelf gevangen vis het lekkerste is, en dat kunnen Jan en ik volledig beamen. Het was serieus denk ik de lekkerste vis die ik ooit heb gehad. Na nog een paar uurtjes varen kwamen we weer bij een nieuwe hut, wat de eindbestemming was voor die dag. In de avond kregen we nog meer ontzag voor Abraham, onze gids. Toen het donker was konden we als we goed keken in de bosjes om ons heen al rode krokodillenogen zien, en om middernacht is onze gids in zijn eentje op pad gegaan om een krokodil voor ons te vangen. Helaas is het niet gelukt, maar ons respect voor hem nam wel weer fors toe.
Op de derde dag verlieten we regelmatig de brede rivier die door het regenwoud stroomde, en manoeuvreerde de gids de kano tussen alle bomen door dieper de jungle in. Hier waren enorm veel grote en kleine tarantula's en de grootste bomen die ik ooit heb gezien. Na een flinke tocht tussen de spinnenwebben door kwamen we bij een klein open plekje, waarvan de gids wist dat er vaak krokodillen te vinden waren. En inderdaad, hier hebben we twee krokodillen kunnen aanschouwen. Zo langzamerhand begonnen de verwende Gringo's in de boot na drie dagen peddelen hun armen met steeds meer regelmaat te voelen, waardoor we af en toen om de beurt even een kleine pauze van het peddelen kregen. Onze Tarzan gids daarentegen bleef 4 dagen lang als een machine aan een stuk door roeien, terwijl hij ondertussen ook nog alert was voor dieren die we tegen konden komen.
Op de dinsdag was de laatste dag van de jungletocht en was ik bovendien jarig, daar midden in de jungle. Maar omdat we een beetje op een tussendag zaten waarbij we (nu tegen de stroming in) terug moesten varen naar het beginpunt en 's avonds in hetzelfde dorpje zonder elektriciteit zouden aankomen konden we het niet echt vieren. Daarom hebben Jan en ik besloten te doen alsof ik pas op donderdag jarig was.
Op woensdag stond er weer een moeilijk lange reisdag op het programma, waarop we na 16 uur op een boot (gelukkig hoefden we nu niet te peddelen) en 2 uur in de taxi eindelijk in Iquitos aankwamen. Iquitos is de grootste stad ter wereld die niet via de weg bereikbaar is. Echt een hele mooie stad is het echter niet. Op woensdag gingen we bij aankomst naar het hotel om even rustig bij te komen van de belevenissen van de afgelopen week, maar donderdag moesten we vlammen. Het was immers mijn 'verjaardag'. We hebben de hele dag met een paar Peruanen op het terras gezeten, die we daar net hadden ontmoet. Na al die dagen dat we gezond in de jungle hadden geleefd op natuurlijke producten, was het dan ook weer eens tijd om de bierkaan open te zetten.
We zijn nu weer terug in Cusco en gaan dinsdag beginnen aan de Inca Trail, de vierdaagse hike richting Machu Pichu die we hebben moeten uitstellen omdat ik door mijn enkel was gegaan. Hopen dat ie goed genoeg hersteld is voor deze flinke tocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
